นักเลงจิ่มจอย
วันหนึ่งอากาศร้อนอบอ้าวมากโอ้ยยย...ฮ้อน... ไปไสดีวะ...........เออหว่ะ!!
ตื่อดึด...ตื่อดึด...ตึ่นนนน..........
ฉันขับมอเตอร์ไซฝ่าอากาศที่มีแต่เปลวแดดที่แผดเผาเนื้อหนังอันขาวเนียนเพื่อที่จะไปหาเพื่อนอย่างร้อนรน
แต๊ก แต๊ก แต๊ก ตื่อ ตื่อ ตื่อ ดื่อ ดึดดดด...
ถึงหอเพื่อน ฉันถอนเกียร์รถลงเกียร์ต่ำจนครั้งสุดท้ายคือเกียร์ว่างและบิดกุญแจดับรถ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก... ป็อกแร็ก แอด แอด แอด แอดดดดดด.....
มีร่างผู้ชายคนหนึ่งผิวสีเข้ม ยืนนิ่งขรึมอยู่หน้าประตูอย่างงุนงงไม่พูดอะไร ประตูที่เปิดออกนั้นก็ด้วยฝีมือของเขา
ฉันก้าวเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยม ซึ่งมีที่นอนอยู่ข้างซ้ายมือ ตู้เสื้อผ้าอยู่ถัดไปจากปลายเตียง มีห้องน้ำอยู่ท้ายห้องฝั่งขวามือ และโต๊ะคอมที่มีเสียง เฮ้ เฮ้ เฮ้ ๆ ๆ ๆ ๆ ...... อยู่ตรงหน้าฉันฝั่งขวามือและมีเครื่องปริ้นเครื่องหนึ่งวางอยู่กับพื้นข้างโต๊ะคอม
ฉัน : เฮ้ยยยยย กูเล่นนำ มาๆ เลือกทีมเลย กูเอาทีมบาซ่าฯ เล่นเป็นทีมเดียวเบสิกเบสิกบอลเท้าสู้เท้า บอลโยนเล่นบ่เป็น
เพื่อน : กูเอาทีมนี้กะได้ ดอร์ทมุนด์ฯ โอบาเมยอง โหดดดดดดดดดดด
ฉัน : มามามาๆๆ อย่าอ่อยให้กูเด้อจารย์ กูเอาแท้นะเว้ยยย
เลี้ยงไป เลี้ยงไป เลี้ยงไป ส่ง ส่ง ส่ง ยิง โว้ววววววววววววว เอาแล้ว 1-0 เอาแท้ได้แล้วจารย์ อย่าอ่อยๆ กูเอาแท้เด้อ
อ้าว เอาอีกแล้ว เลี้ยงไป เลี้ยงไป ส่ง ส่ง ยิง อุ้ยยยย นิดเดียวๆๆๆ...
อ้าว อ้าววววว เสียบ ๆ ๆ เสียบ เฮ้ยยย หลุดได้จั่งใด๋วะ โอ้ยย เสียหายเลย ยิงกูเสย 1-1 แค่เสมอหน่ะจารย์ เดี๋ยวกูยิงคืน มาๆ เอาแท้แล้วๆๆ
อ้าวว เอากูอีกแล้ว โอ้ยยย 2-1 มึงอ่อยให้กูติวะทีแรก ยิงนำกูเสย มาเอาใหม่ๆๆ มา เลี้ยงไป เลี้ยงไป เลี้ยงไป เอ้าแย่เสยทีมกูคืออ่อนแท้วะ โอ้ยยยิงอีกแล้ว 3-1 โอ้ยยมึงเอาแท้แล้วติ เอ๋าเบิดเวลาอีก แพ้เลยกู มึงคือเซียนแท้วะ เล่นเก่งโพดดด มึงเล่นเก่งเว้ยจารย์
เพื่อน : หึหึหึๆๆๆ
เดี๋ยวกูแก้มือ เซาเมื่อยก่อน ไปซื้อแนวกินก่อนกูหิวข้าว... เดี๋ยวเจอกันๆๆ
เพื่อนคนนี้มันเล่นเกมเก่งมาก เล่นเกวฟุตบอลด้วยกัน น้อยครั้งที่จะชนะเพื่อนคนนี้ มันเคยเล่นเกมในรูปแบบเก็บเงินเก็บพลังในเกม แล้วมันขายเงินขายพลังในเกมให้กับคนที่เล่นเกมด้วยกันเป็นเงินจริงโดยเขาจะติดต่อเพื่อนคนนี้มาเพื่อที่จะขอซื้อและตกลงกันโอนเงินค่าซื้อผ่านทางธนาคาร แล้วเพื่อนคนนี้ก็ได้เลี้ยงขนมผมกับเพื่อนๆ ด้วยเงินที่ขายเกมได้
